"Turbulente lovestory vol humor en ontroering "
Tycho Ittervoort woont in een hippe flat in Amsterdam en leidt als onthullingsjournalist, roddelkoning en rioolrat een snel en jachtig leven tussen de sterren. Hij lanceert de ene scoop na de andere en is op de top van zijn kunnen. Zeer gevoelig voor vrouwelijk schoon, pikt hij de ene scharrel na de andere op in de uitgaansscene van het Palladium in Amsterdam. Hij heeft helemaal niets met knusse huiselijkheid en begeeft zich, ook beroepshalve, veel tussen de Jetset en showbizzfiguren.
Twee van zijn beste maten zijn inmiddels gesetteld met huisje, boompje, beestje en elk bezoek aan hen is voor Tycho weer een bevestiging dat die rol hem niet past. Hij moet niets van kinderen en krijgt het al benauwd als hij naar ze kijkt. Dan ontmoet hij een oude schoolgenote van hem, Faye Clark. Ze is van een onopvallende scholiere opgedroogd tot een knappe vrouw die zijn volledige aandacht trekt.
Maar Faye heeft een zoon van zes uit haar vorige huwelijk, Lucas/Luuk. Tycho en Faye zoeken elkaar steeds vaker op en een relatie is onvermijdelijk. Hij trekt in bij hen in Amstelveen. Van kinderhater naar stiefpapa is een hele omschakeling voor Tycho, die zich doorgaans groen en geel kan ergeren aan kinderen. Toch vindt hij zijn draai in het 'burgerlijke' leven. Dan raakt Faye ongepland zwanger en wordt hun zoontje Olivier na vijf maanden zwangerschap dood geboren. Dit heeft een verrassend onverwachte impact op Tycho, de voormalige kinderhater!
Hoe gaan ze hiermee om?
Ik heb De kinderhater met gemengde gevoelens gelezen. De Tycho uit het eerste deel vond ik onsympathiek en onbetrouwbaar, een ietwat oppervlakkige man die niet in het echte leven staat, maar flarden ervan meepikt. Totdat hij Faye ontmoet, dan krijgt Tycho's personage inhoud en wordt het interessant. Ik vind vooral de ontwikkeling van snelle vrijgezel naar ondernemende stiefvader erg mooi om te lezen, en eerlijk gezegd ook heel amusant!
Wat ik enigszins miste is wat diepgang in de relatie tussen Faye en Tycho. Waarom vinden ze elkaar zo leuk om samen te gaan wonen? Dat laat Den Aantrekker buiten beschouwing in het verhaal, wat mij betreft een gemiste kans. Iets meer aandacht voor de ontwikkeling van de personages had het verhaal zeker naar een hogere level kunnen tillen. Gelukkig maakt zijn zeer vlotte en humorvolle schrijfstijl veel goed!
En dan wordt het verhaal ronduit ontroerend. Ik heb echt moeten slikken bij het stuk over Olivier. Beide verwerken ze hun verdriet op hun eigen manier. Tycho de kinderhater is ver te zoeken, zijn kinderwens hakt er enorm in bij hem. Zal hun relatie stand houden?
Het feit dat op de achterflap van het boek al vermeld staat dat Olivier sterft doet enig afbreuk aan de spanning in het verhaal. Steeds dacht ik, straks komt het stuk waarin hij doodgaat. Ik was liever in het ongewisse gebleven tot het moment.
Mijn onderbouwing bekijkend, beoordeel ik de eerste - naar mijn mening iets te oppervlakkige - helft van het boek op 3 sterren en de tweede helft - met onverwacht verrassende diepgang - op 5 sterren, wat een gemiddelde score oplevert van een welverdiende 4 sterren!
Auteur: Guido den Aantrekker
Uitgeverij: Nijgh en Van Ditmar
Uitgave: Pocket, 256 blz.
ISBN: 903889886X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten