"Perfect gedoseerde tragiek en humor, meesterlijk vlot geschreven"
Hoe is het om als kind tussen psychiatrische patiënten en gehandicapten op te groeien? Daar gaat deze roman met de lange en intrigerende titel over. Joachim groeit op in een wel hoogst ongebruikelijke omgeving voor een 'normaal' kind. Hij maakt dan ook totaal andere dingen mee dan zijn leeftijdgenoten.
Zijn vader is directeur van een grote psychiatrische inrichting. Hun huis staat op het terrein van de kliniek. Het is voor Joachim zo'n vertrouwde omgeving dat hij zelfs vriendjes is met sommige patiënten. Zijn moeder, die heel lief is, kan hem niet altijd goed doorgronden en zijn twee broers zijn onverbeterlijke plaaggeesten. Ze krijgen hem met hun opmerkingen en treiterijen vaak zodanig overstuur, dat Joachim op die momenten waarin hij compleet door het lint gaat zelf op een psychiatrische patiënt lijkt.
Hij leert al vroeg om te gaan met het onderwerp 'dood'. Net na zijn zevende verjaardag ziet hij op weg naar school zijn eerste dode op het terrein liggen. In plaats van geschokt te zijn, zoals je zou verwachten van een kind, maakt hij het al fantaserend spannender dan het al is. Zijn ontgoocheling is dan ook groot als hij er verder niks meer over hoort. Deze passage geeft een glimp van de gevoeligheid van Joachim: Dat er trouwens niet één politieman langskwam, dat ik niet in de krant stond - ik stelde me een grote foto voor waarop ik ernstig kijkend met mijn vinger naar de vindplaats wees - en dat de vinder van een dode geen beloning kreeg, dat alles ervoer ik als een blijvende krenking.
Deze anekdotische sfeer is een terugkomende factor in het boek. De hoofdstukken zijn als korte losse verhalen neergezet, met aparte titels. Dit doet evenwel geen enkele afbreuk aan de samenhang van het verhaal. Afgaande op de serieuze plaats waar het verhaal zich afspeelt, zou je alleen maar ernst verwachten. Maar nee, verrassend hoe Meyerhoff zelfs zware onderwerpen tamelijk luchtig en humorvol weet weer te geven. Ik heb heerlijk moeten lachen, maar was ook vaak ontroerd. Dit perfect gedoseerde contrast tussen lach en traan geeft extra meerwaarde aan de gebeurtenissen.
De vlotte, tot de verbeelding sprekende, schrijfstijl van Meyerhoff vind ik meesterlijk, het spreekt me enorm aan. Ik ontdekte een flinke diepgang en veel wetenswaardigheden in het verhaal. De boeiende ontwikkelingen en kijk op leven en dood van Joachim en zijn familie is vloeiend geïntegreerd tussen alle dwaasheden door. In de binnenkant van zowel de voor- als achterzijde van het boek staat een grote tekening van een doorsnede van een kat. Ik snapte er eerst niets van en vond het een op zichzelf staand iets, maar dat wordt, evenals de titel, helemaal duidelijk tijdens het lezen.
Dit boek heb ik gelezen voor de Blogtour van WPG uitgevers.
Joachim Meyerhoff (1967) is voor zijn debuutroman Alle Toten fliegen hoch in Amerika bekroond met de Franz-Tumler-Literaturpreis 2011 en de aanmoedigingsprijs van de Bremer Literaturpreis 2012. Sinds 2005 maakt hij deel uit van het ensemblegenootschap van het Wiener Burgtheater. In zijn zesdelige cyclus Alle Toten fliegen hoch, trad hij op als verteller en in 2007 werd hij tot toneelspeler van het jaar verkozen.
Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest - Joachim Meyerhoff
Genre: roman
Uitgave: hardcover, 336 pagina's
Uitgever: Signatuur
ISBN: 978 90 56725 08 2 / Ook als E-book verkrijgbaar
2015
Ik heb het boek ook enorm Graag gelezen :-)
BeantwoordenVerwijderenWat leuk Mieke :-)
Verwijderen