RECENSIE DE KUNST VAN HET WEGGOOIEN - NAGISA TATSUMI / KOSMOS UITGEVERS - PERSOONLIJKE GROEI & SPIRITUALITEIT

Doordat ik dit boek voor Kosmos Uitgevers mocht lezen kwam ik in de stemming om mijn eigen huis eens goed onder de loep te nemen qua spullen. Ik vatte de koe bij de hoorns en ging vrolijk aan de slag. Ik zeg vrolijk, want opruimen maakt blij, of in ieder geval het resultaat! Er komt niet alleen ruimte in je huis en om je heen, maar ook in je hoofd. Ballast kan een vorm van druk veroorzaken die onprettig is, waardoor je humeurig wordt. Hoeveel kostbare tijd raken we niet kwijt aan het zoeken naar spullen in onze huizen?

Ik ben van nature behoorlijk ordentelijk, maar desondanks slingerden er overbodige spulletjes rond of lagen in laatjes en kasten. Ik wilde de puntjes op de i zetten en las derhalve eerst het boek van Tatsumi van begin tot eind om te lezen over haar denk- en werkwijze. De materie is niet nieuw voor me, ik las eerder al de boeken van de andere Japanse opruimgoeroe Mari Kondo, die door deze mevrouw Tatsumi blijkt te zijn geïnspireerd voor haar twee succesvolle boeken. Een teken dat er wel degelijk een grote behoefte is aan hulp op het gebied van opruimen.

De cover van De kunst van het weggooien straalt op typische Japanse wijze serene kalmte uit. Tatsumi noemt valkuilen over uitstelgedrag om op te ruimen. Ondanks de overtuiging om tot actie over te gaan, kunnen je goede voornemens hiertoe in rook opgaan, zegt ze. Ze vertelt derhalve over haar eigen ervaringen. Dit kan helpen om je kijk op je eigen verzamelde spullen te veranderen en de aanzet zijn om eindelijk je (over)volle huis aan te pakken.

Mijn zeven kamers tellende huis kreeg eerst een grondige inspectie. Zoals ik al opmerkte is het bij mij al behoorlijk opgeruimd, maar net zoals bij Tatsumi thuis valt er altijd nog wel iets op te ruimen. De spullen zaten bij mij letterlijk verstopt, in kasten en lades. Ik begon met een klein projectje, in mijn keuken. De besteklades waren het eerst aan de beurt ... waarom had ik ook alweer zoveel dessertlepels? 

Tatsumi heeft een hoofdstuk gewijd aan het wegdoen van spullen zonder ze weg te gooien. Dit spreekt me wel aan, want ik ben wars van verspilling van goede en mooie spullen. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om alles rücksichtslos in de kliko te kieperen. Ze heeft het ook over het schuldgevoel dat mensen al snel hebben bij het weggooien van spullen. Gelukkig heb ik een aantal vriendinnen en de kringloop kunnen verblijden met mijn spulletjes. En uiteraard ging de echte nutteloze troep linea recta de afvalbak in, korte metten, weg ermee, opgeruimd staat netjes!

Ik loop nu regelmatig alles even na, een stukje nazorg voor de verborgen plekjes in huis (de laden en kasten). Op de een of andere miraculeuze wijze sluipen er nog steeds spulletjes mijn huis in. Door het boek ben ik weer bewuster geworden van de zin en onzin van wat ik in huis haal. Ik probeer er extra bij na te denken of ik het echt nodig heb en/of zal gaan gebruiken. Dit werkt voor mij heel goed. Het resultaat is dat ik nu weer aandacht heb voor de verborgen magneten in huis (weer die laatjes en kasten). In die zin heb ik dus baat bij dit boek, ondanks dat het geen baanbrekende nieuwe wetenschap is voor mij. Het heeft bijgedragen mijn focus weer scherp te stellen.

Dit boek kan wat mij betreft een goede handleiding zijn voor diegenen die niet weten hoe te beginnen en door de spullen hun huis niet meer zien. 




BOEKINFO
De kunst van het weggooien - Nagisa Tatsumi
Oorspronkelijke titel Suteru! (The Art of Discarding)
Vertaald door Geert van Bremen
Uitgeverij Kosmos, Persoonlijke groei en Spiritualiteit
Uitgave Paperback, 190 blz.
Genre Lifestyle