Donderdagavond 6 oktober jl. was ik samen met Frank (die de mooie foto's heeft gemaakt) bij de feestelijke presentatie van De eerste vrouw. Het betreft een factionverhaal, wat wil zeggen dat Susan historisch feitenmateriaal met fictie heeft samengekneed.
Het verhaal gaat over het meest legendarische artiestenkoppel aller tijden: de Amerikaanse Geraldine Farrar en de Nederlander Lou Tellegen, in de tijd waarin zij furore maakten temidden van een roerig wereldbeeld, waarin naast oorlog ook het feminisme opkwam.
Dat de presentatie in de Filmhallen in Amsterdam werd gehouden vond ik heel toespasselijk, gezien het feit dat het verhaal over een acteurskoppel gaat. Voorafgaand werd er een zwart-wit fragment uit de film The world and it's woman, waarin Lou en Geraldine te zien zijn, gedraaid, uiteraard zonder geluid, op een enkele knal van een te hard staande microfoon in de zaal na, die de vroege drinkers weer wakker schudde en alert maakte ;-)
Terwijl buiten de Nederlandse paparazzi al had rondgescharreld om Susan en haar nieuwe liefde Onno Aerden op de gevoelige plaat vast te leggen, en ook nog De Telegraaf een interview afnam met hen en de bekende/beroemde aanwezige gasten zoals auteurs Marion Pauw, Patricia Snel, Simone van der Vlugt en haar man Wim, en actrice/auteur Inge Ipenburg, stelde ik binnen een zitplaats veilig.
Jasper Henderson, redacteur bij Lebowski, maakte de vergelijking tussen het liefdespaar in het boek en de tegenwoordige Brangelina (Brad Pitt en Angelina Jolie, die overigens sinds kort uit elkaar zijn). Ik heb het boek nog niet gelezen en kan die vergelijking dus nog niet staven of afkeuren.
Ronald Ockhuysen, hoofdredacteur bij Het Parool, ging in een geanimeerd gesprek met Susan, terwijl wij, de gasten, met een drankje in de hand, zaten te luisteren en te genieten. Susan spreekt bijzonder bevlogen, met de juiste mimiek en handgebaren, waardoor het prettig is om naar haar te luisteren en te kijken.
De eerste vrouw is inmiddels haar vierde historische roman. Ze schrijft ook andere genres, zoals nu met Marion Pauw het boek Hotel Hartzeer. Constante factor in al haar werk is wel steeds de liefde. En die liefde staat niet alleen centraal in haar boeken, ze vertelde heel open over haar relatie die stukliep en waar ze tijdens het schrijven over Farrar en Tellegen uit haar eigen verdriet kon putten. Heel kwetsbaar, het maakt haar als mens nog mooier dan ze al is.
Wanneer had ze 'beet' voor dit boek, qua onderwerp? Dat was op het moment dat ze op Lou Tellegen stuitte, daarna heeft ze zich tweeëneenhalf jaar gestort op onderzoek en schrijven. Ze heeft een enorme fascinatie voor geschiedenis, ze vindt het naast leerzaam ook heel boeiend, over wat er anders was in de tijd, ook in de liefde. Ze heeft als auteur de luxe vrijheid om haar onderwerpen te kunnen kiezen.
Farrar intrigeerde haar voor dit boek, alhoewel ze eigenlijk met de gedachte speelde om een roman over Sarah Bernhardt te schrijven, de grote Franse toneelactrice die Nederlandse voorouders heeft. Ze zag daarvan af, want het zou anders een epos worden wat niet in de lijn van haar bedoeling lag met dit boek. Ze koos voor Lou Tellegen, omdat ze persé een Nederlands personage wilde in haar verhaal. Hoofdthema in dit boek is: Roem. Waarop ze de voor mij reeds bekende wijze woorden erover sprak: 'roem vervliegt, het verdampt als parfum!'
Een aantal feiten:
• Tellegen leefde van buiten naar binnen, terwijl Ferrar het juist
omgekeerd deed. Tegenpolen, zou je kunnen vaststellen;
• Hij was de eerste bekende man die een facelift onderging;
• Hij heeft model gestaan voor beeldend kunstenaar August
Rodin;
• Hij was verslaafd aan aandacht, het was nooit genoeg.
• Zij verkoos het acteren boven zingen, ondanks dat ze een
gevierd operazangeres was;
• Ze bepaalde alles zelf in de films, bijv. haar kleding.
• Ze was een feministe en haar volgers, de feministische
Flappers, werden de Gerri-Flappers genoemd.
Ondanks dat hij een enorme womanizer was, sprong Geraldine ver boven de anderen uit. Ze was autonoom en bijzonder gediscipli-neerd in wat ze deed. Lou was cynisch in de liefde.
Susan vertelde dat er tussen Tellegen en Ferrar een grote onstuimige liefde was, met de schaduwkant erbij. Hij werd door zijn aantrekkelijke uiterlijk in de stomme film eerder als Frans dan Nederlands gezien. Totdat de gesproken film zijn intrede deed, waar hij dan ook bang van was, gezien zijn Nederlandse accent. Ik wil verder niet inhoudelijk op het verhaal ingaan, want spoilergevaar, ook voor mezelf. Heb sommige info weggefilterd uit mijn brein, ik wil nog heerlijk gaan genieten van het boek!
Er was een nazaat van Tellegen in de zaal die ons trakteerde op geweldige anekdotes over zijn familie. Hij heeft ons allen enorm laten lachen en zorgde met zijn kwinkslagen voor een extra feestelijke sfeer.
 |
| Egbert Tellegen en Susan Smit |
Na nog gezellige praatjes met het team van Overamstel, was het tijd om weer fijn naar huis, in Den Haag, terug te gaan.
De eerste vrouw ga ik met de leesclub lezen waar ik met een aantal collegabloggers en twee auteurs aan deelneem. We zijn inmiddels allemaal in het bezit van een exemplaar, ik heb een hardcover versie die door Susan is gesigneerd, blij ermee!
Onze leesclub heet In seizoenen, de naam is gebaseerd op het eerste boek dat we dit jaar samen lazen, In Seizoenen van Judith Visser. En toevalligerwijs komen we door drukte nu per seizoen bij elkaar, we doen de naam eer aan, of is het andersom? Maakt niet uit, we hebben plezier door samen te lezen en kletsen over onze grote passie, boeken!
We hebben voor dit boek ook nog eens een heuse Blogtour georganiseerd. Mijn recensie komt 24 oktober online op mijn blog en social media.
Rest mijn nu alleen nog mijn dank uit te spreken aan het leuke team van Overamstel: Julia Krasenberg en haar collega's, Jochem Bouwens en natuurlijk Oscar van Gelderen, Lebowski's grote sympathieke baas.
 |
| Oscar van Gelderen en Jochem Bouwens |
Hartelijke groet.
Shyama in Boekenland
Wow. Mooi.
BeantwoordenVerwijderen