Recensie Tijgers in de nacht - Fiona McFarlane

Schemergebied tussen realiteit en waan!

Ze had het gevoel dat iets haar tegemoet kwam - iets groots en

 niet-echts -, uiteraard, zo ver heen was ze niet ...

De weduwe Ruth woont alleen in haar afgelegen strandhuis aan de Australische westkust. Haar twee zoons wonen in het buitenland. Wanneer ze op een nacht paniekerig wakker wordt door geluiden in haar huis, is ze ervan overtuigd dat er een tijger rondsluipt.


Ze belt, zonder enige realiteitszin over het tijdsverschil tussen de landen, haar zoon Jeff in Nieuw Zeeland, die haar geruststelt. Kort daarna wandelt Frida Young haar  huis en leven binnen, bewerend dat ze namens de regering voor haar komt zorgen. Door haar exotische uiterlijk associeert Ruth haar met Fiji, waar ze in haar jeugd met haar ouders heeft gewoond en verliefd is geweest op Richard Porter. Jeff vindt het een goed plan dat zijn moeder niet meer alleen is en juicht het toe dat Frida de verzorgende rol op zich neemt.

Nu, na vijf jaar zonder Harry, was Ruth bereid ruimte te laten voor de mogelijkheid dat er goede vreemden konden verschijnen en van haar konden houden met geen andere reden dan hun goedheid.

Volgens Frida is Ruth niet meer in staat alleen te wonen en neemt steeds meer de regie in handen. Ruth heeft er soms een onprettig gevoel bij maar weet haar vinger er niet op te leggen wat er aan de hand is. Is ze echt zover heen als Frida beweert?

Fiona McFarlane heeft zich als jonge debutante bijzonder goed verplaatst in de gedachtewereld en karakterontwikkeling van de bejaarde Ruth. Tijgers in de nacht is vanuit het perspectief van Ruth geschreven die in haar jongere jaren spraaklessen heeft gegeven. De auteur laat dit doorschemeren door bij tijd en wijle wat eloquent taalgebruik te integreren. Ruth lijkt door haar gesteldheid geestelijk te balanceren op het randje van realiteit en waan, waarbij ze dwangmatige gedachten en handelingen hanteert om grip te krijgen op haar besluiteloosheid. De Tijger is een prachtige metafoor voor het schemergebied met haar droombeelden en angsten, waarin ze steeds vaker verkeert.

Het is confronterend en angstaanjagend dat eenzame ouderen zo makkelijk het doelwit en prooi kunnen worden van opportunisten. Het zal je moeder of andere dierbare maar zijn die zoiets overkomt! Dit fictieve verhaal komt griezelig dicht bij de hedendaagse realiteit, waarin ouderen vaak aan hun lot worden overgelaten door hun volwassen kinderen, en op die manier worden blootgesteld aan gevaar van buitenaf.

Verrassend dat McFarlane ook het taboe op seks bij ouderen tracht te doorbreken  in dit verhaal. Ze drukt hiermee een stempel op de tijdloosheid van liefde, die in schril contrast staat tot de vergankelijkheid van het lichaam en het leven.

Fiona McFarlane heeft met Tijgers in de nacht een bijzonder verontrustend beeld geschetst van ouderdom, dementie, eenzaamheid en afhankelijkheid, die in een sinistere scene tot een climax komt.

Dit boek heb ik in juni gelezen voor het Blogevent van Meulenhoff Boekerij te Amsterdam.

Klik hier voor informatie over de auteur.

BOEKINFO

Genre: Roman

Uitgeverij Meulenhoff

Paperback, 293 pagina's

Juni 2014 Nederlandse vertaling