ISABEL ALLENDE IN DE KONINKLIJKE SCHOUWBURG / BORDERKITCHEN /WERELDBIBLIOTHEEK

Uitgeverij De Wereldbibliotheek organiseerde samen met Borderkitchen een interview met Isabel Allende door Niña Weijers in de Koninklijke Schouwburg te Den Haag.

Gisteravond, zondag 18 oktober, zat ik met mijn man in een bomvolle Koninklijke Schouwburg op de eerste rij (ik was vlot met het bestellen van de kaartjes). Er hing al een gezellige verwachtingsvolle energie op het moment dat Isabel Allende en Niña Weijers het podium opliepen.

Actrice Lindertje Mans sprak een welkomstwoord en vertelde summier over de schrijfcarrière van Isabel Allende, die inmiddels 21 boeken op haar naam heeft en waarvan reeds 65 miljoen exemplaren zijn verkocht. 



Later reageerde Isabel hierop dat ze helaas de dollars niet in die aantallen heeft mogen zien. In 2014 ontving ze uit handen van Barack Obama een Presidential Medal of Freedom: de hoogste burgeronderscheiding van Amerika.

Na een warm en oorverdovend applaus vanuit de bomvolle zaal zei Allende als grapje dat ze altijd bang is dat alleen de uitgever aanwezig zou zijn in de zaal. Ze nam bescheiden lachend de warme ontvangst aan.

Niña ging van start met het interview over De Japanse minnaar. Isabel stelde de vraag of er wellicht een of meerdere 'Japanse minnaars' in de zaal aanwezig waren. Hilariteit alom, maar er was geen Japanner aanwezig in de zaal. Of hij hield zich muisstil ...

Niña had ergens een quote van Isabel gelezen waarin ze zei: 'jij kiest het verhaal niet, het verhaal kiest jou'. Ze vroeg hoe dat bij deze laatste roman is gegaan. Isabel: 'de wereld zit vol verhalen, iedere persoon heeft een verhaal.' De verhalen die ze verteld moeten een verband hebben met iets persoonlijks. Nadat ze de juiste openingszin heeft gevonden ontvouwt het verhaal zich vanzelf. Het idee voor deze roman ontstond naar aanleiding van het verhaal van een vriendin over diens moeder, die vriendschap had met een Japanse tuinman. Ze vroeg of de twee elkaars minnaars waren geweest, waarop de vriendin geschokt ontkennend antwoordde. 

Het verhaal gaat over de liefde en ten tijde van het schrijven ging Isabel privé ook door een moeilijke periode. Het schrijven heeft haar geholpen en ze stopt er, overigens niet als boodschap, ongetwijfeld ook iets van haar eigen ervaringen in.

Allende brak dertig jaar geleden door met haar roman Het huis met de geesten, die ook succesvol is verfilmd. Haar genre is magisch realisme. Ze verweeft dit met feiten en fictie. Ze doet altijd diepgaand onderzoek voor haar boeken, de geschiedenis moet kloppend zijn. Dit is ook het geval in De Japanse minnaar.*

"Alma is tien jaar oud als ze in 1939 door haar ouders naar familie in de Verenigde Staten wordt gestuurd om aan de nazi’s te ontkomen. Het verdriet om haar in Polen achtergebleven vader en moeder, die de naziterreur niet zullen overleven, wordt slechts verzacht door de vriendschap met haar achterneef Nathaniel en met haar vriendje Ishimei, de zoon van een Amerikaans-Japans echtpaar. De vijandschap waarmee de Amerikaanse samenleving hen bejegent tijdens en na de Tweede Wereldoorlog – Alma is een vluchteling, Nathaniel Jood en Ishimei Japanner – brengt hen bij elkaar. Ishimei wordt Alma’s grote liefde, maar zij trouwt met Nathaniel. Toch blijven hun levens met elkaar verbonden, want zij delen een afschuwelijk geheim."

Lindertje kwam later op de avond nog twee keer terug om passages uit de Nederlandse vertaling van De Japanse minnaar voor te dragen. Aangezien het interview in het Engels was en Isabel de Nederlandse taal niet machtig is, vond ik dit wel een minpuntje. Het zou leuker en gastvrijer zijn geweest  uit de Engelse versie te hebben voorgelezen, zodat ook zij had begrepen om welk stuk het ging. Per slot van rekening is het haar verhaal en ze stond nu enigszins buitenspel op die momenten, die redelijk lang waren in verhouding tot het programma dat maar één uur duurde. Persoonlijk had ik liever Allende een stuk horen voordragen, ik had graag haar gevoel, intonatie en mimiek erbij willen beleven. Wellicht een tip voor de organisatie voor een volgende keer. 

Niña kreeg spontaan antwoord op haar vragen, sommige luchtig van aard en andere weer wat diepgaander. Allende gaf heel open een inkijkje in haar privéleven, ook over de dood van haar dierbare dochter Paula, over wie ze een gelijknamige roman schreef. Ze voelt haar aanwezigheid nog steeds, evenals van andere dierbaren, die ze desgewenst aanroept voor steun, kracht en ingeving.

Helaas was Isabel Allende niet in de gelegenheid om na afloop van het interview boeken te signeren, ze moest door vanwege een druk programma. Het boek was overigens te koop bij boekhandel van Stockum, die voor de gelegenheid een kraampje in de foyer had staan. Al borrelend en napratend kwam er een eind aan een gezellige avond, die ondanks dat het kort was indruk op me heeft gemaakt.

En terwijl ik dit verslag op maandagochtend iets na tienen zit uit te werken, met op de achtergrond de TV op RTL4, kijk ik verbaasd op wanneer ik de stem van Isabel in mijn woonkamer hoor. Wat blijkt, ze is daar te gast en wordt geïnterviewd ... alsof ze me op deze manier nog een persoonlijke toegift geeft. Over magisch realisme gesproken!

Lieve groet.

Shyama in Boekenland

* lees hier mijn recensie van De Japanse minnaar