Na het lezen van het eerste deel van Anne van het Groene huis was ik verkocht. Als kind was ik helemaal weg van de boeken van Laura Ingalls, Het kleine huis op de prairie, en Anne van het Groene huis roept dezelfde sfeer bij me op. Tegelijk doet Anne me enorm denken aan de ondeugende Pipi Langkous. Dat dit niet vreemd is blijkt uit het feit dat Astrid Lindgren haar beroemde personage heeft gebaseerd op Anne, met vergelijkbare uiterlijke kenmerken als de sproetjes en het rode haar, maar ook het fantasievolle flamboyante en eigenzinnige karakter dat naar het moderne feminisme neigt. Montgomery was haar tijd vooruit met deze eigenschappen die ze Anne heeft toegekend.
Ze vertonen overigens nogal wat herkenbare overeenkomsten met die van Lucy Montgomery's levensloop. Deze woonde net als haar personage(s) in Canada op Prince Edward Island en werd door haar grootouders opgevoed. Haar moeder stierf toen Lucy nog een baby was. Ze volgde een opleiding tot onderwijzeres en studeerde Engelse Literatuur aan de universiteit van Halifax. Dit was voor die tijd (1895-1896) heel bijzonder voor een vrouw!
In deel één (zie mijn recensie) lazen we al over het fictieve stadje Avonlea, gesitueerd op het bestaande Prince Edward Island in Canada, waar het Groene huis van de Cuthbert's staat. Matthew en Marilla, broer en zus, kregen per abuis het weesmeisje Anne in hun leven. Na een onstuimige start sloten ze haar voor altijd in hun harten .
Helaas is Matthew overleden en in deel twee woont Anne nog met Marilla in het Groene huis. Ze is inmiddels zeventien en onderwijzeres bij het dorpsschooltje. Gilbert Blythe, ook bekend uit het vorige deel, boezemvriendin Diana en meerdere bekende personages komen ook in dit deel weer voor. Samen met haar vrienden richt Anne een 'verfraaiingscomité' op, met het doel het dorp mooier te maken. Dit gaat niet van een leien dakje en levert, net als met de komst van de zesjarige tweeling Davy en Dora, hilarische situaties op. De kleine Davy, een plaatje om te zien, is er een om achter het behang te plakken. Hij valt van de ene narigheid in de andere, maar steeds weer onbedoeld. Dat dit grappige, ontroerende en vertederende situaties met zich brengt geeft echt een heerlijke meerwaarde aan het verhaal.
Ook Anne, die nog steeds verwante zielen ontmoet, o.a. in juffrouw Lavendar, laat de lezer niet onberoerd. Haar omgang met haar leerlingen is hartverwarmend, haar positieve kijk op de wereld is aanstekelijk en haar geloof in sprookjesachtige romantiek doet je (glim)lachen. Ik heb genoten van dit deel over Anne van het Groene huis en ik hoop echt van harte dat uitgeverij Karmijn de overige delen ook in Nederlandse vertaling zal kunnen uitbrengen. De vertaling door Hannie Tijman is een pluspunt, het doet zowel sfeer als karakters bijzonder goed uit de verf komen. Ze heeft een frisse vertaling met behoud van het tijdsbeeld geleverd, een complimentje waard! En de fraaie kleurrijke cover is er weer een om verliefd op te worden. Last but not least zijn de normen, waarden en moraal in dit onderhoudende verhaal die van alle tijden zijn, ook nu nog. Wees lief voor elkaar en zie de schoonheid van alles om je heen, zoals Anne dat overbrengt op haar leerlingen. Ik popel om meer te lezen over deze jongedame die op het punt staat om te gaan studeren, samen met Gilbert, voor wie ze natuurlijk niks voelt ... ;-). Ik wacht met smart in mijn hart op deel drie, zoals Anne het dramatisch zou zeggen.
BOEKINFO
Anne van Avonlea - L.M. Montgomery
Uitgeverij Karmijn
Vertaald in het Nederlands door Hannie Tijman
Uitgave Hardcover, 344 pagina's
Genre Jeugdboek, maar leuk voor alle leeftijden!
Verschenen november 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten