Lieve lezers,
Afgelopen maandag, 22 augustus, nam ik deel aan de alweer tweede leesclub bij uitgeverij Hollands Diep. Deze werd wederom georganiseerd door Casper Luckerhof. Zijn naam doet wellicht een belletje bij jullie rinkelen; hij is ook bekend als voormalig boekenpanellid van het TV-programma De Wereld Draait Door (DWDD), evenals Wim Krings, die ook aanwezig was.
Met Casper als gastheer en gespreksleider, een flinke groep leuke boekhandelaren/-verkopers en collegablogger Alex genoten we op deze zwoele zomeravond eerst van een koel drankje en een ontspannen kennismakingsrondje. Deze bijeenkomst draaide om de roman Denk me weg van Adam Haslett, een Amerikaanse schrijver en journalist. Zijn boeken werden in maar liefst achttien talen vertaald. Hij woont en werkt in New York.
Het verhaal in vogelvlucht
Margaret trouwt, ondanks gerede twijfel, toch met haar verloofde John. Deze beslissing is allesbepalend voor wat er hieruit voortvloeit, gezien zijn depressie die in de loop der jaren ernstigere vormen aanneemt. Ze krijgen drie kinderen, zonen Michael en Alec en dochter Celia.
John's depressie maakt het niet gemakkelijk voor Margaret en de kinderen. Ze maken een onstuimige tijd door, ook met verhuizingen over en weer tussen Amerika en Engeland. De focus in dit verhaal is grotendeels gericht op zoon Michael, die ook aan een (erfelijke) depressie lijdt en hierin ongewild zijn dierbaren meesleept. Hij is obsessief begaan met de zwarte medemens en hun slavernijverleden en heeft moeizame liefdesrelaties. Muziek is zijn enige constante factor, maar is dit voldoende om het monster, de depressie, op afstand te houden?
Dit vlijmscherpe verhaal bracht ons gesprek ook op de actuele gebeurtenissen rond de zelfdoding van Joost Zwagerman en Wim Brands. Dat zelfdoding ten gevolge van zware depressies niet alleen in romans gebeurt benadrukt extra de urgentie van dit onderwerp.
Tijdens onze diepgaande bespreking van het boek veranderde al pratende onze kijk erop. Het werd door het uitwisselen van gedachten en theorieën steeds levendiger en mooier en we kregen meer inzicht in de handelingen van de personages. Heel apart, mooi en leerzaam!
Waar ik zelf iets minder enthousiast over ben is dat Haslett via zijn personage Michael wil laten zien dat hij over flink wat muziekkennis beschikt, of er in ieder geval gedegen research naar heeft gedaan. Ik vind het persoonlijk een tikje een overkill, het had naar mijn smaak wat minder gemogen. Maar dit is puur een persoonlijke aanname, want andere leden van de leesclub zagen er juist een meerwaarde in. Het gegeven dat smaken verschillen werd hiermee nog eens benadrukt! :-)
Mooi vind ik de liefde in het gezin, het klaarstaan voor elkaar en het zorgen voor elkaar, alhoewel ook daar het onvoorwaardelijke wordt ingeruild voor het voorwaardelijke. Want waar ligt de grens in hoeverre je iemand kunt helpen in zijn/haar schrijnende worsteling?
"Waar ben je bang voor als je bang bent voor alles? Dat de tijd verstrijkt en niet verstrijkt. Dood en leven. ....... En toch blijf ik liegen door te omschrijven, want hoe kan ik anders aan deze seconde ontkomen, en aan die die daarop volgt? Dit is het wezen van de aandoening zelf: de niet-aflatende behoefte om te ontkomen aan een moment dat nooit eindigt." (Blz. 283)
Ik kwam niet vlot in het verhaal, maar eenmaal op gang pakte het wel mijn aandacht om door te lezen. En daar ben ik blij om, want het bevat naast ontroering/sentiment ook een fijne humor die - hoe paradoxaal het ook mag klinken als je het hebt over zo'n donker onderwerp als manische depressie - soepeltjes door de narigheid heen vloeit, als een stroompje water in dor gebied. Het geeft net het stukje broodnodige verademing voor een goede balans.
Dit boek kan heel interessant zijn voor diegenen die willen lezen over de gevolgen van depressie en de rol ervan binnen de sociale omgang in een gezin, en ook over verlies en jezelf (weer) herpakken. Maar het kan ook afstoten als het onderwerp depressie en zelfdoding je beangstigt of niet interesseert. Haslett kleurt het plaatje niet klakkeloos voor de lezer in, hij doet een beroep op de kracht van verbeelding door op cruciale momenten wat suggestief te blijven en de impact wat te verzwakken, alsof hij je als lezer toch in bescherming neemt om het onvermijdelijke draaglijk te maken.
Denk me weg is een intens verhaal dat een dubbel gevoel kan oproepen en vanuit meerdere invalshoeken kan worden beoordeeld.
Derhalve vind ik het van een goede literaire kwaliteit getuigen die mij beslist niet onberoerd heeft gelaten!
Gegevens van het boek
Denk me weg - Adam Haslett
Uitgave: Paperback
Uitgever: Hollands Diep
383 blz, Augustus 2016
Gegevens over de auteur
Adam Haslett (1970) is een Amerikaanse schrijver en journalist. Hij schreef eerder de verhalenbundel You Are Not A Stranger Here, waarmee hij voor de Pulitzer Prize en de National Book Award werd genomineerd, en de roman Union Atlantic, waarvoor hij de Lambda Literary Award ontving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten