RECENSIE VOOR WIE IK HEB LIEFGEHAD - MARCEL VAARMEIJER

"drama en humor in het leven van een oude dame die terugblikt op haar roerige leven"

Louise Veldman is negentig en woont in een verpleeghuis. Ondanks het donkerbruine vermoeden van het personeel dat ze acteert, krijgt ze het heel gewiekst voor elkaar om zaken naar haar hand te zetten. Bij verzorger en vriend Fabio kan ze helemaal een potje breken, de Italiaan heeft een zwak voor haar. Wanneer ze totaal onverwacht en tot haar grote verbijstering een pakketje met haar oude dagboeken ontvangt, raakt ze danig van slag. Aanvankelijk wil ze er direct van af, maar Fabio krijgt haar met zijn overredingskracht zover dat hij ze haar mag voorlezen. 

Haar zoon Oscar, inmiddels een succesvol schrijver, betrekt ze niet erbij, met hem heeft ze een aparte, afstandelijke band. Hij worstelt op zijn beurt met zijn verleden en hunkert naar haar goedkeuring. Wat hij niet weet is dat, toen hij als kind ernstig ziek werd, Louise als de dood was om hem kwijt te raken.

"Er was al veel uit mijn leven gerukt. Met die vloek moest ik mij kennelijk verzoenen: dat al het mooie en dierbare uit mijn leven zou worden gerukt. Uit veel mensen wordt zo nu en dan iets gerukt, maar nooit zoveel als uit mij. Ik was geboren om mezelf volledig te laten plunderen. Alles waarvan ik hield, alles wat me blij maakte, alles waaraan ik me hechtte, vroeg of laat zou het als onkruid uit mijn leven worden gerukt."

Al voorlezend uit de dagboeken ontvouwt het levensverhaal van Louise zich, waarin de Tweede Wereldoorlog diepe littekens heeft gekerfd in haar ziel. Ze beleeft haar zoektocht naar liefde, met verlies en verdriet, opnieuw. Tijdens deze reflectie passeren allen die ze heeft liefgehad de revue. Fabio leest de twaalf dagboeken met tussenpozen. In de tussentijd is er flinke reuring in het verpleeghuis , waarin hilarische taferelen plaatsvinden temidden van Louise en het bonte gezelschap bejaarden. 

Voor wie ik heb liefgehad is naast een drama ook een humorvol boek, met een prachtige veelzeggende cover in mijn lievelingskleur. Vaarmeijer heeft het leven van de oude dame in al haar glorie weergegeven, en ook de diepe krassen in haar ziel blootgelegd. Het is een bijzonder mooi en ontroerend verhaal, middels de dagboeken laat hij haar terugblikken op haar roerige leven en haar tomeloze zoektocht naar liefde. De grote spelbreker, de Tweede Wereldoorlog, wordt met groot impact in scherpe nuances belicht. Doordat het verhaal soepel meandert tussen heden en verleden heeft Vaarmeijer een fijn spanningsveld opgebouwd.

Vaarmeijer heeft me weten te boeien en entertainen met deze prachtige onderhoudende roman. Zijn droge humor vind ik geweldig, ik heb hard moeten lachen om de banale scenes in het verpleeghuis die hij vernuftig in het dramatische verhaal heeft verweven. Deze balans maakt het tot een geweldige slaapsteler, ik heb het in de nacht niet kunnen wegleggen. Heel even voelde ik me verwant met Vaarmeijer die, evenals Oscar in het verhaal, 's nachts werkt en overdag slaapt. 

Zoals ik reeds in mijn verslag over de boekpresentatie van Voor wie ik heb liefgehad zei, is dit boek de spin-off van in totaal vijf boeken.

Ik ben helemaal klaar voor het tweede boek!

Enkele feiten:

• Dit verhaal sluit aan bij het thema 'Duitsland' van

        de boekenweek 2016 (12-20 maart);

• De roman is gebaseerd op het levensverhaal

        van Marcel Vaarmeijers moeder;

• Begin 2015 verscheen Vaarmeijers eerste roman:

        De gloriedagen van Walter Gom. Zie mijn recensie

• Marcel Vaarmeijer (1963) is schrijver en freelance-

        journalist. Hij publiceerde ook een thriller en jeugd-

        en kinderboeken, waaronder Su-su-superster, Kerntitel

        van de Jonge Jury 2015.

VOOR WIE IK HEB LIEFGEHAD - MARCEL VAARMEIJER

Uitgever LS Amsterdam

Genre Roman

Uitgave Paperback, 320 blz. 

Februari 2015