INTERVIEW ILJA GORT DOOR ARJAN PETERS - n.a.v. CHÂTEAU FATALE BIJ PAAGMAN

                    INTERVIEW

Arjan Peters, bekend als recensent van de Volkskrant, ging in gesprek met Nederlands bekendste wijnboer Ilja Gort over diens nieuwste boek, de hardboiled thriller Château Fatale. Dit vond plaats bij mijn favoriete Haagse boekhandel Paagman aan de Frederik Hendriklaan te Den Haag, op zaterdag 25 april 2015.

Fabian Paagman

Fabian Paagman opende de bijeenkomst en vertelde dat Ilja vaker bij Paagman komt, waarbij het altijd gezellige avonden met wijn zijn. "Vanmiddag is van een andere orde, namelijk moord en doodslag. Ik zie op de cover een pistool en toch ook een flesje wijn, dus er zit toch nog een wijnelement in, gelukkig maar".

Arjan Peters nam het stokje over en merkte tegen Ilja Gort op dat er wel een flesje spa blauw voor hem stond, maar dat hij wist dat er ook wijn was meegenomen. Toen het bericht kwam dat Ilja in aantocht was - "het lijkt wel Sinterklaas" -  kwamen eerst de pallets met wijn.  Daardoor wist hij dat de 'alpinopet' niet ver meer was. Ilja: "jullie moeten even door dit gesprek heen bijten ... na afloop is er wijn voor iedereen". 

Arjan Peters en Ilja Gort

Er ging een blije zucht door het publiek, altijd een fijn vooruitzicht om een lekker glaasje La Tulipe of Slurp (beide waren voorradig) te mogen drinken. Dat het pas 13.00 uur in de middag was mocht de pret niet drukken, integendeel.

Maar eerst het interview.

Arjan begint met de opmerking dat hij het nogal ongewoon vindt dat een wijnhandelaar een thriller heeft geschreven. Ilja Gort corrigeert hem hierop en zegt: "ik ben helemaal geen wijnhandelaar, ik ben wijnboer". 

Arjan vraagt naar het verschil er tussen, waarop Ilja uitlegt dat een wijnhandelaar een kostuum en een pen heeft, mensen spreekt over geld en orders. Dat doet hij allemaal niet. Hij loopt tussen de druivenstokken, knijpt in de druiven en maak er wijn van. "Je bent een hele eenvoudige jongen gebleven", zegt Arjan. "Ik ben een boerenlul", pareert Ilja.

Arjan gaat hierop door en merkt op dat er dan anderen over Ilja's geld praten. Ilja zegt daarop: "nou, liever wel ja. AH is de wijnhandelaar en ik geef hun die wijn en zij gaan het dan verhandelen. Zij hebben daar ervaring in, zij zorgen dat ik heel weinig krijg en zij heel veel ..."

Arjan: "Daarom ben je genoodzaakt om er een paar dingen naast te doen?" Ilja: "Ja, een beetje bijbeunen."

"En dat is nu een thriller geworden, niet eerder vertoond", vraagt Arjan. "Nee, niet door mij in ieder geval", antwoordt Ilja.

Arjan merkte ook op dat Ilja reeds een aantal boeken heeft geschreven, die gaan over zijn leven in Frankrijk, over wijn. Hij vraagt Ilja of het de dag ervoor nog laat was geworden bij zijn boekpresentatie. Ilja zei op hilarisch dramatische toon dat het een puinhoop was geworden, dat het bij Lebowski een wild feest was met drank en snuiven, verschrikkelijk, maar hij heeft het gelukkig overleefd. Waarop Arjan zegt: "Nog een wonder dat je er nog zo patent uitziet". En Ilja: "Ik wilde je niet alleen laten zitten".

Deze heerlijke, luchtige toon bleef het hele gesprek van kracht, de tijd vloog echt om. Opvallend detail vond ik dat Arjan Peters, als literatuurrecensent, behoorlijk goed op de hoogte was van Château Fatale, hij had zich goed verdiept in de thriller en stelde daardoor rake vragen die er echt toe deden en het tot een boeiend interview kwam.

Arjan Peters wist de juiste snaar te raken bij Ilja, waardoor het publiek veel informatie rijker werd. Ilja vertelde n.a.v. Arjan's vragen dat het moeilijk was om het boek te schrijven, lastig. De boeken hiervoor waren min of meer natuurgetrouw, verhalen over wat hij meemaakte, wat hij deed. Omdat hij het wat mooier maakte dan het was ontstond een verhaal. "Dit is fictie, dat is anders, dat moet je een beetje verzinnen en het moet ook nog ergens over gaan, een beetje leuk", zegt hij. En wederom gekscherend, een tweede natuur van Gort: " En steeds maar die verlammende gedachte, ooit als het af is, dat Arjan Peters het gaat lezen".

Daar heeft hij zich doorheen geslagen. Hij heeft enorm veel herschreven, heeft er 4 jaar over gedaan, heeft enorm veel beginnersfouten gemaakt en uiteindelijk… Behalve alle stommiteit, onwaarschijnlijkheden en tegen-strijdigheden kwam hij halverwege het boek op het lumineuze idee om de hoofdpersoon van een man in een vrouw te veranderen. Toen kreeg hij door dat het hele boek overnieuw moest worden geschreven. Ilja: "Dat weten jullie misschien niet maar wij en vrouwen verschillen enorm. Ik moest dus proberen vrouwen te begrijpen".

Gelach alom in de zaal!

"Had je dat nog niet eerder gedaan?", vroeg Arjan. Waarop Ilja zei: "Nee, en iedereen die een beetje nadenkt weet ook dat dit een onmogelijkheid is. Maar met behulp van mijn vriendin, de wijnboerenminnares, ben ik toch een heel eind gekomen om me te verplaatsen in het patroon van vrouwen, en nu begrijp ik de vrouwen! Het was heel leerzaam voor mij, ik ben gegroeid, persoonlijke ontwikkeling, ze hebben geen enkel geheim meer voor mij".

Hierna werd het een inhoudelijk gesprek over het boek. Ik schrijf hier bewust niet verder over, het gevaar van spoilers is groot. Lees vooral zelf Château Fatale, ik vind het persoonlijk enorm de moeite waard. Je kunt mijn recensie hier lezen en ook het verslag van de boekpresentatie, waarbij ik als gast aanwezig was.

Uiteraard was er gelegenheid tot signeren van het boek, terwijl iedereen genoot van een heerlijk wijntje. Na een gezellig praatje met de charmante wijnboerenminnares gingen we ook nog even samen op de foto. Het was een zéér geslaagde middag. Allez, on y va!

Shyama Hopman en Carolien (de wijnboerenminnares)

Santé!