RECENSIE TONIC - RALPH MOHREN

      

"Ongekunstelde,  ontroerende en sublieme inkijk in de belevingswereld van een
(ex-)alcoholist"

Arthur Poolman moet orde scheppen in de chaos van zijn leven, die volkomen wordt beheerst door drank. De rollen moeten omgedraaid. Hij moet de drank de baas worden. Hij verkeert in een voortdurende mist van dronkenschap. Totdat hij eindelijk, met zijn rug tegen de muur, moet inzien en erkennen dat het zo niet langer kan. 

"Als ik drink, zet ik een luikje open in mijn hoofd - de geest moet waaien - ik zie een pad met bloemen langs de zijkant dat ik af kan lopen, dat ik af mág lopen. Ik kom op plekken waar ik nooit eerder was. En niemand die mij zegt dat ik er niet mag zijn." 

De drank maakt meer kapot dan hem lief is. Zijn vrouw Maite is het meer dan beu. De smoesjes, de ontkenning en het toneelspelen breken niet alleen haar, maar ook Arthur op. Hij denkt niet anders te kunnen om zijn demonen, zijn angsten en onzekerheden te onderdrukken. Hierdoor verantwoordt hij het tomeloze drinken voor zichzelf, zodat hij de gevolgen van zijn verslaving niet onder ogen hoeft te zien.

"Ik probeerde Maite het perfecte plaatje voor te schotelen dat nog maar zijdelings raakte aan de werkelijkheid. Ondertussen ging ik meer drinken. Toen ik uiteindelijk zelf verworden was tot een toneelstuk en bovendien zowel lichamelijk als geestelijk volstrekt alcoholafhankelijk was geworden, barstte de bom".

Zijn vrienden Thomas en Yasco zijn geen hulp voor Arthur, ze drinken net zo hard met hem mee, alhoewel zij wel een rem hebben die Arthur niet heeft. Hij drinkt zich steeds vaker bewusteloos en functioneert minder. Hij meldt zich te pas en te onpas ziek op school, waar hij als leraar werkzaam is. Zondag's ziet hij als een berg op tegen de maandag, waarop hij meer en meer faalt om nuchter en helder voor de klas te staan. Er moet een kentering komen. Arthur gaat - noodgedwongen - naar de AA, de Anonieme Alcoholisten. 

"Een verslaving stopzetten is als het afstropen van een oude huid. Een verslaving stopzetten, noemde hij het. Die verslaving gaat dus niet meer weg. Nooit meer. Een verslaving laat hoe dan ook een spirituele leegte achter die je opnieuw moet invullen.  Wat er ook gebeurt, vandaag drink ik niet. Dat geeft rust. Ik heb mijn leven vereenvoudigt".

Ralph Mohren heeft Tonic scherp en levensecht beschreven. In het persbericht van de uitgeverij staat dan ook: "TONIC gaat over de alcoholist Arthur Poolman, het alter ego van Mohren". Het boek is een reflectie van een waargebeurd (non-)alcoholisch verhaal dat uit het leven is gegrepen. De constante dronkenschap waardoor Arthur's leven als in een waas voorbij glijdt, is zeer treffend neergezet. Mohren geeft een sublieme inkijk in de binnenwereld van de alcoholist. Het laat een diepe indruk achter, zonder moraliserend over te komen.

Het boek kan vooroordelen wegnemen, achter elke alcoholist zit een verhaal. Hoe komt iemand zover? Ik had niet verwacht dat dit boek met zo'n zwaar onderwerp zo bijzonder soepel zou lezen. Het is heel toegankelijk en ongekunsteld, knap dat de auteur je als lezer zo in het - toch wel beladen - verhaal kan meetrekken.

Dit boek zal wellicht een bel doen rinkelen bij mensen die zichzelf of een naaste herkennen in de situatie van de alcoholist Arthur Poolman. Het zou zomaar iemand kunnen helpen om de laatste drempel te nemen en ook hulp te zoeken.De werkwijze bij de AA, het stappenplan dat hij moet 'doorleven' en de persoonlijke steun en begeleiding daarin, scheppen hoop en laten zien dat er hulp is en wordt geboden aan hen die er open voor staan. Want daar gaat het uiteindelijk om, het open staan ervoor, anders is het bij voorbaat gedoemd te mislukken. Gelukkig krijgt het bij Poolman een positieve wending, waarin hij terugblikkend kan overzien welke impact de drank op zijn leven had. 

De boektrailer van Tonic is hier te bekijken.

Mijn dank aan Uitgeverij Meulenhoff voor het recensie-exemplaar.

Uitgever: Meulenhoff

Uitgave : Paperback, 256 blz. / ook als e-book

ISBN:      9789029089401