Recensie Poppenhuis - David Hewson

 

Genre: thriller

Uitgever Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam

Oorspronkelijke titel: The house of Dolls
Paperback, 382 blz.

2014

Dit boek heb ik mogen ontvangen tijdens het Blogevent van uitgeverij Meulenhof Boekerij, waarvoor dank.

AUTEUR

David Hewson (9 januari 1953) is een Brits schrijver van misdaad- en mysterieboeken.  Hij was een reporter voor The Times, en een editor voor The Independent. Hij was ook lid van het International Thriller Writers Inc tot 2009. In 2011 werd hij gevraagd de ‘novelisation’ te schrijven van de populaire Deense dramaserie ‘The Killing’. Hij heeft al zo'n vijftien succesvolle thrillers op zijn naam staan. Voor het schrijven van Poppenhuis heeft hij veel tijd in Amsterdam doorgebracht.

De ene dag was Anneliese er nog en toen ...

Pieter Vos worstelt al 3 jaar met de spoorloze verdwijning van zijn tienerdochter Anneliese. Hij leeft sindsdien, vaak beneveld door drank en drugs, teruggetrokken in de anonimiteit, op een sjofele woonboot in de Jordaan. Dan stapt Laura Bakker, een jonge rechercheur, in zijn leven en zet het volledig op zijn kop. Ze neemt hem mee op een zoektocht naar Katja Prins, de dochter van Wim Prins, loco-burgemeester in Amsterdam, die gehuwd is met Liesbeth, de ex van Pieter. Dit geeft de ingewikkelde familierelaties in het verhaal al aan.

Wim heeft als loco-Burgemeester van Amsterdam met zijn verkiezingscampagne 'de Nachtwacht' als doel Amsterdam van misdaad te zuiveren. Dit stuit uiteraard op flinke tegenwerking vanuit het criminele circuit, die hoogstwaarschijnlijk haar handlangers binnen de gemeente heeft en vice versa.

De grachtengordel omsluit alles wat Amsterdam te bieden heeft, rijk en arm, smerig en luisterrijk.

Pieters drijfveer is erachter te komen wat er met zijn dochter is gebeurd en of ze nog in leven is.  Laura heeft het als 'provinciaaltje' uit Dokkum niet makkelijk om zich staande te houden tussen haar collega's. Ze is regelmatig het mikpunt van spot, maar houdt zich ondanks haar jeugdige leeftijd kranig staande. Ze is vastbesloten zich te bewijzen binnen het korps.

Samen stuiten ze op Theo Jansen, zijn dochter Rosie en een Surinaamse crimineel Menzo, die meer met elkaar gemeen lijken te hebben dan in eerste instantie duidelijk is. Wat is er aan de hand en wie is verantwoordelijk voor de verdwijning van de jonge meisjes? Zal Pieter zijn dochter ooit nog, al dan niet levend, vinden?

Poppenhuis is opgedeeld in 5 delen, ieder deel speelt zich op één dag af, van 17 april tot en met 20 april en het laatste deel negen dagen later. In dit vrij lijvige verhaal komen veel personages aan bod, wat vraagt om flinke concentratie tijdens het lezen. Ik heb dit ondervangen door een schema met namen en linken op te stellen, anders raakte ik het spoor volledig bijster. Desalniettemin is het geweldig geschreven, de lijnen en personages lopen goed in elkaar over en de spanning is heerlijk broeierig opgebouwd.

Verrassend is dat er niet alleen bij de 'good guys', maar zeker ook bij de 'bad guys', een flinke inkijk wordt geboden in hun gedachtenwereld, waardoor je als lezer zelfs enig begrip en sympathie krijgt voor hen, ongeacht hun daden. Ze verliezen hun schild en worden menselijk, deels gevormd en/of vervormd door hun achtergrond en karakter.

Theo Jansen gaf het volk wat het wilde. Was goed voor degenen die hem trouw waren. Strafte degenen die dat niet waren. Precies zoals de overheid deed. En die zou er ook altijd zijn.

De personages Pieter en Laura zijn, evenals de vele andere personages, in al hun rauwheid beeldend beschreven. Het schattige hondje Sam zorgt voor luchtigheid en een sympathieke verbinding tussen Pieter en Laura, die door hun leeftijdsverschil en afkomst weinig gemeen hebben.

David Hewson heeft zich bijzonder ingeleefd in de Nederlandse cultuur en gebruiken. Hij geeft blijk van zeer gedegen research naar Nederland, met name Amsterdam en het koloniale verleden, waarin hij de band met Suriname heeft gebruikt als aanknopingspunt in zijn verhaal. Deze nauwkeurige gegevens dragen bij aan de geloofwaardigheid van Poppenhuis. De goed gekozen titel komt regelmatig terug in het verhaal. De cover, met een Amsterdamse gracht, licht al een tip van de sluier dat het verhaal zich in en om  de Amsterdamse grachtengordel afspeelt.

Tijdens het lezen blijkt nergens dat het boek door een Britse schrijver is geschreven, hij heeft zich compleet vereenzelvigd met 'de Nederlander' en is daar volkomen in geslaagd. Grappig detail in het verhaal is dat het Engelse bier dat in de Amsterdamse kroegen wordt geschonken afgekeurd wordt door de personages. Daarnaast komt de Hollandse haringtraditie luisterrijk aan bod.

Ik ben nu al benieuwd naar zijn vervolg, waar hij momenteel aan werkt!