Recensie De vrouwenfluisteraar en 48 andere waargekleurde verhalen - Theo van Rijn

Genre: verhalenbundel

Uitgeverij LetterRijn

Uitgave Paperback en e-book

ISBN10 9491875086 / ISBN 9789491875083

maart 2014

AUTEUR

Theo van Rijn (24 december 1956) volgde een avondstudie Nederlands Recht aan de Rijksuniversiteit in Leiden. Schrijven deed hij jarenlang alleen als het strikt noodzakelijk was, tot 2008, toen kreeg het schrijven hem echt in zijn greep. Na zijn debuut met een verhaal in ‘Mooie kerst achter de duinen’ had Theo de smaak te pakken. Hij is de eigenaar van Uitgeverij Letterrijn (Leidschendam) en organiseert regelmatig verhalenwedstrijden. Meer informatie  over Theo van Rijn kun je hier lezen.

Bibliografie

Bundels:

- Een voorspoedig 1996 (eigen beheer, 1995)

- Alle dagen zijn hetzelfde… behalve vandaag (Free Musketeers, 2010)

- Vissen zonder aas (Free Musketeers, 2011)

Bloemlezingen:

- Het Keerpunt (LetterRijn, 2012)

- 30 Openbaringen (LetterRijn, 2011)

- Adrenaline (LetterRijn, 2010)

- Verhalen van de straat (LetterRijn, 2009)

- Mooie Kerst Achter De Duinen (RJR Publishing, 2008)

De cover heeft een mooi kleurig, eigentijds ontwerp en geeft de titel perfect weer. Een vlotte womanizer die nonchalant tegen een oor aanleunt en daar rechtstreeks in fluistert  ... pakkend en prikkelend. Ik werd nieuwsgierig naar wat hij vrouwen influistert en vroeg spontaan een recensie-exemplaar aan.

Het boek bevat 49 uiteenlopende verhaaltjes die qua lengte erg verschillend zijn. Sommige zijn zo kort dat je je afvraagt of hij daar nog iets te vertellen heeft. Vrees niet, dat heeft hij zeker. Theo van Rijn verstaat de kunst om zonder ellenlange proza de essentie, doorspekt met humor, pakkend en beeldend weer te geven. Klasse!

Van Rijn slaagt erin bij ieder verhaal op je lachstuipen te werken, hij is een schrijfkomiek pur sang en een flinke fantast. Hij schroomt niet de waarheid, daar waar het hem zint, vrolijk in te kleuren, aan te dikken en naar zijn hand te zetten. Ik heb tijdens het lezen diverse stadia van lachen meegemaakt, van glimlach tot gierende lachbui, heel verfrissend en soms ook beschamend als je ergens op een bankje in je uppie zit na te hikken van de lach.

Ik heb de verhalen stukje bij beetje gelezen. Er zitten verhaaltjes tussen die doordenkertjes zijn. Van Rijn speelt soepel met woorden die voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn, waardoor de clou je zou kunnen ontgaan, dus scherp blijven tijdens het lezen is een aanbeveling. Een enkele keer zit hij zelfs op het randje en neigt naar galgenhumor, getuige het tragi-komische verhaal 'zelfmoordenaar', maar ook hiermee komt Van Rijn vlotjes weg. De liefde en bewondering voor zijn mooie vriendin steekt hij niet onder stoelen of banken, zij heeft dan ook een niet onopvallend plekje in zijn verhalen gekregen.

Hij relativeert serieuze- en soms hele banale onderwerpen en verpakt deze in een jasje van droge humor, waardoor de meest spraakmakende onderwerpen nog goed te verteren zijn. Door de simplistische vertelwijze zijn de verhalen erg toegankelijk, waardoor ze goed beklijven.

Een vleugje Bril, een toefje Carmiggelt en heel veel Van Rijn. Dat is het recept voor deze verhalenbundel van Theo van Rijn.

Quote:

Een fan sprak ooit de gevleugelde woorden: 'maar jij bent veel leuker dan die twee bij elkaar. Jij hebt veel meer humor'. De schrijver reageerde daar laconiek op met: 'logisch dat ik grappiger ben, want ik ben de enige van de drie die nog leeft'!

Hopelijk laat Van Rijn zijn fantasie lekker de vrije loop en komen er nog meer leuke hersenspinsels van hem in drukvorm!